Rosalía de Castro (Santiago, 1837 - Padrón, 1885) é a escritora galega máis universal e, posiblemente, a personalidade histórica coa que máis nos identificamos os galegos polo seu profundo sentimento de pertenza ao país e pola súa visión socialmente crítica como intelectual, sempre a carón dos máis febles.

Segundo The New York Times, Rosalía de Castro é "a mellor poetisa nacida na Península Ibérica desde a Idade de Ouro ata García Lorca" e unha das máis importantes do Romanticismo a nivel europeo.

Xunto a Eduardo Pondal e Curros Enríquez, convertiuse nunha das figuras máis emblemáticas do Rexurdimento da cultura galega no século XIX pola súa aportación literaria -tanto en prosa como en verso e tanto en galego como en castelán- e por retratar na súa obra unha alegoría nacional de todo o pobo galego.

A publicación en 1863 dos seus "Cantares gallegos", primeiro libro escrito integramente en galego e considerado a primeira gran obra da literatura galega contemporánea, supuxo un golpe estratéxico de enorme trascendencia para o futuro das letras galegas e para a consolidación dun incipiente sistema literario galego.

Aínda que naceu en Santiago de Compostela (24 de febreiro de 1837), Rosalía de Castro pasou gran parte da súa vida en Padrón, vila que alternaría como lugar de residencia con outros pobos e cidades como Ortoño, Lestrobe, Madrid e A Coruña.

A día de hoxe, en Padrón pódese visitar a coñecida como Casa da Matanza, fogar no que Rosalía de Castro viviu xunto co seu home, Manuel Murguía, e os seus fillos desde 1883 ata o seu falecemento debido a unha grave enfermidade o 15 de xullo de 1885. Esta casa, onde Rosalía escribiu a súa derradeira obra, "En las orillas del Sar" (1884), sería adquirida polo Padroado Rosalía de Castro en 1947 e habilitada como Casa Museo en 1972.

Máis información sobre os horarios de visita na seguinte ligazón:

• Fundación Rosalía de Castro